همه چی هیچی

سلام بعد از مدت طولانی
وقتی تنبلی میکنی و مطلب فرستادنو عقب میندازی حالا از رو تنبلی یا به بهانه نداشتن موضوع مناسب کم کم سرد میشی و یادت میره مطلب بزاری
پس بهتره دوباره شروع کنم
امشب از خودم میگم
وقتی علایق آدم زیاد میشه و بینشون گیج میشه و نمیدونه دقیقا کدومو میخواد میشه یکی مثل من
تو خیلی از زمینه ها از دوستام سر بودم ولی چون میخواستم همشونو تقویت کنم حالا تو همشون از دوستام عقبم
تازه وضع وقتی بدتر میشه که به جای کنترل علایق داره دایره ی وسعت موضوعات مورد علاقم روز به روز رشد میکنه
حالا من موندمو این دامنه ی وسیع حالا کمکم دارم خودمو کنترل میکنم
میگم چطوری
خیلی ساده کاری رو که روز اول باید میکردم دارم الان انجام میدم
برنامه ریزی برای آینده اینکه دقیقا میخوام چیکار کنم
حالا نه اینکه دقیقا بدونم ولی تقریبا میدونم میخوام چیکار کنم
پس میتونم برم سراغ مسیر حرکتم
مشکل دومی که وجود داره دانشگاهه
دو نظریه وجود داره بعضیا میگن واجبه بعضیا هم میگن مزاحمه
من میگم واجبه اما نتونستم باهاش انعطاف لازم رو داشته باشم
ولی خوب از علمای بزرگ دونفر که اسمشونو یادم نمیاد
یکیشون درس زیادی خوند و دید هیچی نفهمیده رفت دنیارو گشت تا فهمید چی خونده سر پیری عارف شد
یه نفر کم خوندو فهمید چی خونده زودم نتیجه گرفت
.
.
.
این مطالبه گنگو نمیدونستم چرا گفتم ولی به اینجا که رسیدم فهمیدم چی شد
.
.
امروزه اینقدر حجم اطلاعات و .... وجود داره که بینشون گیج شدیم
باید یه دیوار دورمون بکشیم و آشغالا رو بندازیم بیرونش تا بفهمیم چی به چیه
هر کس به اندازه ظرفیت مغزش میتونه پردازش کنه جا واسه این همه موضوع و بحث که تو دنیا هست نمیمونه